week 3

Voor het eerst heb ik de bijwerkingen van Lariam (antimalaria) ondervonden. Lariam staat bekend voor zijn doeltreffendheid (95%), zijn gemak van gebruik (slechts 1 maal per week een tablet) en zijn redelijke prijs. Het grote nadeel van Lariam is dat men last kan hebben van nevenverschijnselen.De symptomen gingen van duizeligheid, onwennige maag enz.. tot een algemeen gevoel van malaise.
Ik was in de vroege ochtend gaan lopen en had hierbij heel wat vocht verloren wat niet abnormaal is als men weet dat om 8 uur er al een temperatuur was van 30 °. Thuis heb ik dan een tablet genomen en eens goed gedronken maar waarschijnlijk niet voldoende om mijn vochtbalans terug in evenwicht te brengen. De gevolgen kwamen dan ook vrij snel. Pas na het drinken van vele glazen water, herstelde ik zelf ook vlug. Het is weeral een les die ik geleerd heb.

Zoals reeds gezegd is hier de grote vakantie begonnen. Sinds enkele jaren hebben ze dit systeem ingevoerd in Malawi omdat ze dit praktischer vonden. Zo bestrijkt een schooljaar steeds een kalenderjaar en zijn de kinderen tevens beschikbaar als het regenseizoen begint. Nu dus. Er zijn hier al enkele hevige onweders geweest, afgewisseld met dagen van heel hoge temperatuur. Na een dergelijk onweer is iedereen die maar een lapje grond bezit bezig met eerst het veld te bewerken en daarna met het planten van maïs. Dat de kinderen hierbij welkom zijn hoeft niet gezegd te worden. Toen wij vanochtend (zaterdag) opstonden (rond 5u30) was Rufina, haar man, vader en kinderen al het veld aan het bewerken dat voor ons terras ligt. Dit stuk grond, dat tot onze woning behoort, hebben wij aan hen ter beschikking gesteld zodat zij over extra maïs kunnen beschikken.

Vandaag zijn we gaan kennismaken met de ouders van de kinderen aan wie Johan wat les geeft. Deze voormiddag kwamen drie zusjes langs. Wij vonden dit een goed moment om met hun ouders contact te nemen. Zij wonen net achter ons huis (20m).
Heel lieve mensen en veel te onderdanig. Het gebouw is zo'n 10-12 meter lang en dit is dan nog eens in 6 woninkjes onderverdeeld. In totaal wonen er dus 5 gezinnen in met gemiddeld 3 - 4 kinderen. We overdenken nu hoe we hen best kunnen helpen.
Achter hun woning staat de woning voor Rufina, haar man en drie kinderen. Omdat zij voor ons komen werken kunnen zij een gelijkaardige woning voor hen alleen hebben omdat de huur door ons wordt betaald, zoals ook alle andere kosten als water enz.

Ondertussen is het probleem van onze terrastafel (was een kartonnen doos, nee, niet de roman van Tom Lannoye) en spiegel opgelost. Ik geloof dat Ine en Wim onze weblog hebben gelezen want op een dag stond er een salontafel en een spiegel op ons terras. Toen wij thuis kwamen was het alsof Sinterklaas geweest was. Wij hebben heel veel hulp gehad (en nog) van Wim en Ine. Wij zullen hen missen als zij terug naar België vliegen (voorzien voor de tweede helft van december).

Ik had al verschillende keren mensen met hout (boomstammen, takken) op hun hoofd zien passeren langs mijn huis maar nu is duidelijk hoe dit komt. Achter mijn huis vertrekt een paadje dat recht omhoog gaat naar de top van het plateau. Mensen hebben hier geen elektriciteit en dus voor het koken van hun eten maken zij gebruik van een houtvuurtje. De houthandel is hier dan ook een drukke bezigheid.
Men velt bomen die tegen en op het plateau staan en daarna wordt alles naar beneden gebracht en verkocht op de markt. Zo ook door de vader van deze kinderen. Dit is een zeer intensief werk.
Vanochtend kwam de vorige tuinman horen of ik al iemand had gevonden voor het onderhoud rond mijn huis. Helaas, de man van Rufina zal mijn tuin onderhouden. Hij leek me heel geschikt. Binnenkort zal ik geen gebrek aan fruit en groenten hebben want er staan hier heel wat grote fruitbomen in volle bloei: 2 perzikbomen, guava, avocado (voor Birgit en Koen), mango, papaya en enkele bananenbomen. In de moestuin: tomaten, bonen, erwten, sla, rode biet (heel lekker hier), ajuin, basilicum enz.
Thuis was ik gestopt met elke dag te koken maar hier kun je nergens zo goed eten als thuis. Dus ben ik weer aan de slag gegaan en nog veel meer dan dat. Zopas heerlijke aardbeienconfituur gemaakt en elke dag vers brood, gekneed en gebakken door onszelf.
Als de eetlust zal verminderen dan zal het niet zijn omdat de producten hier niet lekker zijn, integendeel, maar wel door de eentonigheid van het menu. Dus het is nog niet zeker dat Johan de nodige kilo's zal verliezen.
Volgende week zullen wij het hebben over onze eerste contacten met de plaatselijke overheid.

Lieve groeten
Johan en Mieke (verslaggeefster)