Teksten tussen << >> kunnen door de haastige lezer overgeslagen worden.
Tweede week bezoek Marcel en Renilde
Zaterdag: Marcel en Renilde hebben geluk, wij moeten naar Lake Chilwa om visjes te kopen voor onze kleuterschool. Lake Chilwa is een niet toeristisch haventje op 35 km van onze verblijfplaats. De weg er naar toe is in heel slechte staat. Wij hebben meer dan een uur nodig om er te komen. Maar daar zie je dan ook authentiek Malawees leven. De haven(?), het dorp, de huisjes, de bewoners, het drogen van de kleine vissen, alles staat in teken van het meer. Huisjes zijn zo gebouwd dat ze gemakkelijk te herbouwen zijn, zelfs te verplaatsen als er overstroming is of dreigt. Alles staat in het teken van het verhandelen, velen hebben tafels van netten om de vis op te leggen om te drogen in de felle zon. Boten liggen aan de oever, meerdere kapotte boten liggen te rotten in het water. Op andere plaatsen maken zij dan weer nieuwe boten. De geur, de hitte, de eindeloze netten, tafels, visjes overal, stof, het mulle zand alles wijst naar hun handel, heel typisch en ongekend. Prachtig. Op zondag werd het een rustdag, een wandeling naar de kerk, eten maken, brieven schrijven naar het thuisfront, dagboek bijwerken, Tom Boonen horen winnen. Een rustdag, want … <14 km heen. Het weer valt mee. Niet overdreven warm. Wij vreesden een beetje voor Renilde. Vergeleken met Ludwine, die elke minuut te baat nam om te marcheren, had zij een veel kortere en lichtere voorbereiding gehad. Als Johan haar vraagt of zij nog dergelijke lange wandeltochten gedaan had antwoordde zij: toen ik bij de gidsen nog was, hebben wij ook eens een dergelijke wandeling gedaan en dat verliep vrij goed… Wij, Marcel, Mieke en Johan, wij hadden ons minutieus voorbereid, zoveel km gelopen, zoveel km gemarcheerd, zoveel per uur, de hartslag ‘s morgens laat een goede conditie zien, de recuperatie is voortreffelijk, iedere keer onze looptijd scherper gesteld. Het scheelde niet veel of wij zochten een kinesist op om ons te laten masseren. Kortom wij blaakten van vertrouwen. En Renilde keek naar ons met een onbegrijpelijke blik. Het was moeilijk in te schatten wat zijzelf dacht van een dergelijke tocht. Dacht zij dat zij dat gemakkelijk aankon of dacht zij echt ‘wij zien wel’. Wij vertrokken en hielden een goed tempo aan. Regelmatig keken wij eens naar Renilde of zij kon volgen. Dat leek goed te gaan. Als Johan vroeg om even te zitten (rug) dan bleef Renilde systematisch rechtstaan als wou zij zeggen als je uitgerust bent dan kunnen wij voort. Johan maakte uit verlegenheid zijn rustpauze wat korter dan anders. In een recordtijd bereikten wij Sitima (2u38’) Daar wat met de kindjes bezig geweest en vooral heeft iedereen goed gegeten. De cake die Mieke de dag voordien gemaakt had, was in de kortste keren verorberd. De terugweg werd aangevat met veel moed. Wij passeerden het punt waar Ludwine een kleine verzwakking had, keken naar Renilde maar wij moesten opletten of zij liep van ons weg. De laatste helling is ongelooflijk zwaar:1 km lang met een gemiddeld stijgingspercentage van 20 % met stukken die dicht bij de dertig liggen. Maar in minder dan 3 uur bereikten wij ons huis. Ongelooflijk. Zonder voorbereiding maalt Renilde die 28 km af in 5u 30’, rustpauzes inbegrepen. Na de douche opperden wij dat wij naar het internetcafé wilden gaan om een aantal mails te versturen. Dat is goed, zei Renilde, dan trek ik mijn loopschoenen wel weer aan. Wij legden haar voorzichtig uit dat wij deze trip met de auto gingen doen. Zij zal het Zomba Plateau, zondag, vlot nemen.>>
Dinsdag werd een dag Blantyre met als hoofddoel de aankoop van een ‘geiser’ voor ons huis. Een lekkere pizza van bij de Italiaan, wat inkopen in de Game en Shoprite, nog wat verf bijgekocht en de dag was om.
Woensdag startte Renilde en Marcel met de verfwerken van het tweede klasje. Het eerste klasje, op aanraden van Ludwine, werd licht blauw boven, een wat dieper blauw beneden, het tweede klasje licht groen boven en donkerder groen beneden. Het wordt even mooi als het eerste, denken wij. Mieke en Johan hebben eerst nog een hele mooie tocht met de auto gemaakt langs ook voor ons ongekende wegen, de timmerman was onze gids. Eerst een bezoek aan zijn dochter gebracht en dan weeral langs oneindig kleine wegen hout ophalen bij een heel primitieve gemeenschap (dicht bij onze Alic), een kast voor het kleuterklasje ophalen en op de middag waren wij terug. Johan eet de plaatselijke keuken: nsima, rode bonen en groenten. Hij is de enige die de maaltijd, gemaakt voor onze kleuters, eet. De drie anderen eten de boterhammen meegebracht van Zomba. In de namiddag wordt er nog geverfd en training gegeven.
Donderdag is het verven in de voormiddag, boodschappen doen in Zomba en dan materiaal aanhalen voor ons bouwwerf. Ons huisje komt in orde. De slaapkamers zijn aan de smalle kant maar voor de rest mag het gezien worden. Renilde en Marcel gaan te voet naar de markt(5 km heen). Mieke en Johan lopen drie kwartier (kleine 7 km).
Vrijdag verven en training geven. Vlotter dan verwacht was de klus geklaard rond 13u30. De verfploeg: Marcel, Renilde en Mieke hebben moeten wachten op het einde van de training om naar huis te kunnen gaan. Wij weten echt niet welke klas de mooiste is. Elke kleur krijgt een paar thema’s mee: Blauw (voor de peuters) staat voor water / vissen; Groen (1ste kleuterklas) staat voor aarde / tweeslachtige - en kruipdieren, Geel (2de kleuterklas*) staat voor lucht / vogels, Rood (3de kleuterklas*) staat voor vuur / zoogdieren, * moet nog gebouwd worden. Dit was ongetwijfeld het zwaarste werk maar het moeilijkste moet nog komen: aangepaste tekeningen, taferelen uitbeelden, letters en cijfers aanbrengen.
Een drukke week vloog weeral voorbij. Wij hebben de indruk dat onze gasten met volle teugen genieten van ons leven hier. En zij kunnen fier zijn op hun verfwerk. Leuk zo
Tot volgende week
Mieke en Johan
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home