johan en mieke in malawi

1.5.08

Jaargang 2 week 5: van zaterdag 26 april tot vrijdag 2 mei 2008

Teksten tussen * kunnen door de haastige lezer overgeslagen worden.

Hoe staat het met ons project? De rest van het jaar zal voornamelijk in het teken staan van de afwerking van dit schooltje met zijn 200 kleuters. Wij hopen dat de organisatie (CBO) waarmee wij nauw samenwerken, hun belofte zullen houden en geen kinderen meer zullen toelaten. Als zij hun belofte nakomen dan kunnen wij de eindfase inzetten om voor deze kleuters een volwaardige school te maken. Johan is volop bezig met de plannen te tekenen voor de nieuwbouw: In totaal zal er nog meer dan 500m² gebouwd worden:
- klassenblok (128 m²)

- administratief centrum met een eenvoudig medisch ruimte, een secretariaat, een slaapplaats voor de eventuele vrijwilligers en waarschijnlijk ook een ruimte voor de plaatselijke jeugd. (136/192m²)

- een veranda die zowel als speelplaats als als (twee keer als, zou Toon Hermans zeggen) eetzaal zal dienst doen (186 m²)

- Keuken met opslagruimte (54 m²)

Mieke is op schaal de tekeningen die op de muren moeten komen aan het componeren op papier. Veel kleur en grote figuren. Wij proberen de leefwereld van het kind van net geen drie te vatten. Vader vis en moeder vis met drie kindjes, dus ook groot en klein, leeg en vol, water om te drinken, om te wassen, regen en zo de vier muren vol. Wij maken van het eindresultaat later wel een foto zodat jullie zich een gedacht kunnen maken hoe het klasje er uit zal zien. Maar het wordt ongetwijfeld heel aantrekkelijk voor de peuters. De week begon met een afscheid van onze bezoekers op zaterdag. Mieke kon haar emoties moeilijk de baas. Het deed de anderen ook even op de lippen bijten.
*En de rest van de week werd er niet gemakkelijker op. Johan had zijn bezoekers met niet-aflatende hoestbuien al geteisterd maar het ging niet over en hij kreeg er nog darmproblemen bij. In het begin was het nog leuk omdat Mieke hem goed kon verzorgen maar nu heeft Mieke ook een verkoudheid opgelopen. Hier wordt nogal wat gesnuit. Wij hebben een paar nieuwe dweilen ingeschakeld om… Van internet in huis is nog minder sprake dan ooit. Een vrachtwagen heeft de draden van de telefoonlijn, die veel te laag over de straat hangen, afgerukt. Wellicht nog eens extra vier maand zonder internet.
Tot slot nog enkele leuke grappen, bedacht door de Malawezen zelf. Eerst de politieagenten. Zij houden ons regelmatig tegen bij een wegcontrole:

1 ste tafereel:
De politieagent, met zijn strengste gezicht, komt naar de wagen en zegt:
Hoe gaat het?
Goed!
Wat zit er in uw koelbox?
Eieren!
Ik wou u alleen een goede dag wensen.
Dank je wel!


2de tafereel:
Toen wij Marcel en Renilde terug naar het vliegveld brachten, hielden zij ons op de zelfde plaats tegen: Wie zijn die mensen op de achterbank?
Ha, dat zijn bezoekers vanuit België!
Waar gaan jullie naar toe?
Wij gaan naar het vliegveld, zij keren vandaag terug naar België!
Zijn zij getrouwd?
Heu!? Ja!
Nog een goede dag voorts!
Dank u wel! Zij hebben drie kinderen, voegt Johan er plagend aan toe, niet wetend of zij de grap gevat hebben.

De beste mop kwam van onze leerkracht Davidson.
Toen wij hem de eerste keer bij zijn huis afzetten, vroegen wij hem verbaasd (omdat hij nog nooit over een vrouw gesproken had) of hij getrouwd was?
‘Let me check !’ antwoordde hij laconiek en stapte uit om te zien of zijn vrouw (nog) in huis was.>>

Tot , hoest, volgende, snuit, week
Mieke en Johan