Jaargang 2 week 21: van zaterdag 23 augustus tot vrijdag 29 augustus 2008

Een blij weerzien en veel goed nieuws

Zaterdag 23 augustus
Na een voorspoedige reis landen wij veilig in Blantyre. In huis was alles zoals het achtergelaten werd. Onze vijf puppies stellen het allen uitstekend, het zijn vijf wijfjes. Samson, een vierjarige neef van Umali en Fanny, wordt opgenomen door hen. Hun gezin telt voortaan vier kinderen.

Zondag 24 augustus
De auto start niet. Na enige aarzeling (omdat wij er niets van kennen) doen wij toch de motorkap open. Wat wij zien is ontstellend: verschillende kabels, afgeknapt, liggen bij stukken her en der verspreid. Bij nader toezien verraden de keutels dat ratten de kabels hadden doorgebeten.

Maandag 25 augustus
Geen Sitima. Eerst de auto laten herstellen. Een man komt ter plaatse, stelt de schade vast, gaat naar het centrum om kabels te kopen en na iets meer dan een halve dag werk is de auto weer gebruiksklaar. Oef… ‘s Avonds een blij weerzien van onze kinderen van ons pioniersklasje. Zij zingen een liedje ‘You are welcome’. Zij kunnen echt mooi zingen. Sibongile en Joseph, de twee jongsten van ons eerste klasje (toen nog kleuters), hebben goede resultaten op school behaald. Hun resultaten steken schril af tegen de resultaten van de andere kinderen. Dat sterkt ons in de overtuiging dat onze keuze om vooral voor de kleuters te zorgen de beste keuze was. Kinderen begeleiden in hun gevoeligste periode is het meest aangewezen als je moet kiezen.

Dinsdag 26 augustus
Weer thuis in Sitima. Met een dag vertraging worden wij warm ontvangen in Sitima. Kokkinnen, leerkrachten en vooral de kinderen komen al zingend en dansend ons begroeten. Wij maken ons de bedenking dat die korte onderbreking niet slecht is geweest voor beide zijden: wij hebben elkaar gemist. Wat algemeen opvalt is dat de mensen die van onze toelage afhankelijk zijn, het moeilijk gehad hebben. De meesten hebben wij iets moeten geven in afwachting dat zij op het einde van de maand hun salaris of toelage krijgen. En de mensen die het meest verdienen, hadden de grootste nood. De armoede is weer groot in het land. Is het de droogte? Het heeft zo goed als niet geregend de laatste 4, 5 maand. En er staan nog 2 maanden voor de deur zonder regen. Is het omdat wij weggeweest zijn naar het rijke noorden dat wij sterker de armoede voelen? Goed nieuws kwam van UNICEF. Zij hadden tijdens ons verblijf in Vlaanderen de leiding. En de leerkrachten van de kleuterschool zijn door hen uitgenodigd geweest om over onze werking te praten met als resultaat dat wij heel wat educatief speelgoed hebben gekregen. Leien, krijt, houten blokken, figuurtjes, auto’s, maar ook enkele kookpotten. Wij hebben het allemaal nog niet gezien maar de hulp is zeer welkom. Vijf leerkrachten krijgen binnenkort nog een snelcursus van twee weken over lesgeven aan kleuters. Prima.

Woensdag 27 augustus
Terug naar Sitima met de fiets. Het weer is heel goed, rond de 30°. Warm genoeg als wij in de korte namiddag terugkeren naar Zomba. Alles is dor en stoffering. Normaal zien wij de hoogste berg van Malawi (het Mulanje gebergte) van op ons terras. Nu is alles versluierd door het stof.

Donderdag 28 augustus
Een dagje Blantyre om vooral inkopen te doen. Wij genieten van een lekkere pizza bij de Italiaan (Hostaria) en gaan daarna een ijsje eten bij een andere Italiaan (Mandala).

Vrijdag 29 augustus
Naar Sitima, eetwaren afgeven: suiker, rijst, rode bonen, olie. Met de kinderen in de klas meegedaan. Ook in onze klas met de jongsten worden er nu vier verschillende activiteiten met de kinderen georganiseerd. Eén activiteit was nog niet aangepast aan de bekwaamheid van de kinderen maar de wil en het besef van de noodzaak om te werken in kleinere groepjes met verschillende activiteiten is er. Op de middag hadden wij een vergadering gepland voor de leerkrachten. De directeur van de CBO ( de vereniging waarmee wij samenwerken) sprak in zijn betoog heel vurig over de kansen die zijn vereniging en de plaatselijke gemeenschap nu krijgen. Wat bleek: de mensen van UNICEF hadden hen een aantal dingen verteld over opvoeding en voeding van kleuters en zij zegden precies hetzelfde als wat wij al de hele tijd zegden. Gevarieerd voedsel, spelen met de kinderen enz…Dus besloot hij, wij zijn op goede weg. En daarom hebben zij vaart gezet achter het aanmaken van de bouwstenen. Zij hadden er nu al een kleine twintigduizend. Nu waren zij bezig met brandhout te verzamelen. En binnenkort gaan zij een eerste oven (gewoon een speciale manier van stenen stapelen, wellicht is er een foto op onze website) aansteken. Zij willen het hierbij niet laten en onmiddellijk voortdoen met het aanmaken van een tweede oven. Dus wij zullen wellicht binnenkort starten met de bouw van klas drie en vier.
U ziet het, beste lezer, veel beter nieuws konden wij moeilijk verwachten.
Tot volgende week