Jaargang 2 week 17: van zaterdag 19 juli tot vrijdag 26 juli 2008

YOCE en YOCEvim
Website: www.yocevim.org
Rekeningnummer: 000-0000004-04 YOCEvim
met de vermelding L82164 en YOCEvim
m.m.v. Koning Boudewijn Stichting
Stortingen vanaf 30 euro op jaarbasis krijgen een fiscaal attest

Uitnodiging Barbecue
Hannah wordt zaterdagvoormiddag 9 augustus gedoopt in de Sint-Lambertuskapel in Heverlee. Mede daarom zetten wij vanaf zes, op die dag, het vuur in een benefietbarbecue ten voordele van vzw YOCEvim, het project van oma Mieke en opa Johan in Malawi. De prijzen zijn heel democratisch gehouden.
Waar: Technico Voetbal -Slagmolenstraat 92 2300 Turnhout
Wanneer: vanaf 18 uur
Laat je weten of je er bij bent?

Zaterdag 19 juli
Wij zetten, wat wij onder elkaar ‘onze kinderen’ zijn gaan noemen, af op het busstation. Het busje stond al klaar. Typisch was dat er onmiddellijk enkele bagagedragers kwamen opdagen, maar onze kinderen, Sien en Eliene, zetten zelf hun bagage in de bus. Toch hebben wij een wat bang hart om hen zo achter te laten al weten wij dat zij hun mannetje kunnen staan. Het was een toffe samenwerking en hopelijk hebben zij aan hun verblijf bij ons ook iets gehad. Vooral de kinderen zullen hen missen: ‘mlendo ndi mame’ een mooi spreekwoord dat enkel door een vragende partij kan bedacht worden, het betekent ‘de bezoeker is vluchtig‘. Wij wensen hen veel geluk en hopelijk vergeten zij de kinderen niet.

Dinsdag 22 juli.
Wij wisten dat het heel krap zou zijn maar wij hoopten dat wij de kleine puppies nog zouden kunnen verwelkomen voor onze afreis. Al ‘s ochtends kon je zien dat Wechel deze dag had uitgekozen om zijn vijf felle kleintjes op de wereld te werpen. Zelfs Maldo (MaLawian Dog), de vader van de puppies, was zenuwachtig en uit zijn doen. Wechel zorgde onmiddellijk goed voor de ukjes zodat wij met een gerust hart konden vertrekken.
Wij houden twee puppies zodat er zo vier honden rond ons huis zullen rondlopen en ons personeel verdeelt de drie andere onder elkaar..

Woensdag 23 juli, vertrek naar Vlaanderen
Alles verliep goed, onze Hollandse vrienden waren bereid ons af te zetten aan het vliegveld, checken in, vliegen met gemak naar Johannesburg. Johan zat rustig in de transithal van Johannesburg naar de voorbijgangers te kijken en Mieke bezocht de ’duty free chop’. Wij dachten dat wij ‘maar’ vier uur hadden maar in feite hadden wij 18 uur de tijd want men constateerde wat verderop een olielek in onze Boeing zevenhonderd en zoveel… Toen wij al moesten ingecheckt hebben, het was al over zeven en ons vliegtuig zou om 20u00 opstijgen, verscheen er plots ‘cancelled’ op het bord . Nog een half uurtje later hoorden wij dat wij pas morgenvroeg zouden opstijgen, om negen uur. Dan begon het spelletje ’tijd winnen’ door het management van SAA. Naar boven, naar beneden, naar links en weer naar boven waar wij eerst geweest waren dan weer was het beter dat wij naar beneden zouden gaan. Tenslotte moesten wij onze bagage terug ophalen en kregen wij vervoer en een hotel aangewezen op kosten van SAA. ‘Emperor’s Palace’, dat klonk niet slecht en wij vergaten dat het al tien uur in de avond was. Het hotel had een restaurant dat vierentwintig uur op vierentwintig open was. ‘Altijd rechtdoor en op het einde van de gang bevond zich ‘Roma Café’. Toen wij een grote hall van het hotel verlieten, op zoek naar ‘Roma Café‘, zagen wij een mini Bobbejaanland. Wij wisten niet wat wij zagen. Wij wandelden verder en kwamen op een overdekte promenade, tien meter boven ons hoofd zagen wij een stralende blauwe hemel, met enkele wolkjes, wij wandelden langs een plein met een enorm beeld van een Romeinse naakte jongeling. Hier is het dag en nacht klaarlichte dag met altijd zon en een blauwe hemel, hoogstens een paar leuke wolkjes. Links en rechts zien wij niets anders dan speelautomaten. Wij zagen een blanke man zitten voor een automaat, tekende een blad hem aangeboden door een lakei en een zwarte man moest voor hem het werk doen: hij moest aan de eenarmige gokautomaat trekken. Wordt de zwarte man ontslagen als hij geen winst kan ‘trekken’? Wij kwamen in het hoofdgebouw van dit mini Las Vegas, en daar op een terrein groter dan een voetbal veld is het hoofdgebouw in glas en zien wij dat er Roulette gespeeld wordt. De muziek stond voor ons te luid en was te Westers. Tussen al die lichten, lawaai en drukte lag onze ordinaire eettent, iets tussen een frituur en een pizzatent. Toen wij terugkeerden beseften wij pas dat het mini Bobbejaanland heel pervers was: de kinderen konden hier spelen terwijl de pappa en mama gokten. Indoctrinatie van de jeugd? Wij verlieten deze virtuele wereld met een wrang gevoel, Malawi is hier heel ver weg. Voor de rest geen kwaad woord over dit hotel. De volgende ochtend, in Johannesburg, werd de start ook een paar keer uitgesteld zodat wij pas laat op de avond in Londen aankwamen. Ook hier hebben wij in een goed hotel geslapen: Park Inn hotel.

Vrijdag 25 juli
Wij landden op Zaventem, juist een dag later dan voorzien. Leuk weerzien!!! En een dikke proficiat aan de oudste zus van Johan voor haar …tigste verjaardag.
Tot volgende week!
Mieke en Johan