Jaargang 2 week 8: van zaterdag 17 mei tot vrijdag 23 mei 2008

Woord vooraf:

Twee data om in het oog te houden:

Zondag op 27 juli om 19u30 in De Gilden in Turnhout: Devon Rex, Blue Foxx en DJ Tango (22u00) spelen ten voordele van YOCEvim

Zaterdag 9 augustus op de voetbalterreinen van Technico op Schorvoort in Turnhout: vanaf zes uur een BBQ ten voordele van YOCEvim. Later ongetwijfeld meer hierover

Puntjes op de i,
Het was ons al eerder opgevallen, maar de laatste keer dat wij onze leerkrachten zagen eten, vonden wij het niet meer normaal. Er was in de namiddag een vergadering voor de leerkrachten en hun borden waren deze keer zo vol dat een normaal mens dat niet in een keer kan verorberen. Maar, zo zeiden onze dierbare leerkrachten, wij eten de rest op na de meeting. Wat ook heel opvallend was, er lag heel veel vlees op hun bord. Wij herinnerden ons nog dat, op het kerstfeest eind van vorig jaar, er een feestmaal was voor de genodigden en er lag op ieder bord twee kleine stukjes vlees, op het grootste dorpsfeest van het jaar. En hier, doordeweeks, zou er een tien of misschien zelfs twintig stukken opliggen. Dat zou allemaal nog zo erg niet zijn, als hun hoeveelheid vlees op hun bord niet ten koste van onze kinderen gebeurt. Maar zij kopen niet meer vlees aan, dus is het ten koste van de kinderen. Het goede van deze spijtige zaak is dat je hen nog eens op hun verantwoordelijkheid kunt wijzen. Wij hebben een speciale vergadering belegd met de leerkrachten en hun gewezen op een aantal vanzelfsprekendheden, voor ons althans maar daarom niet voor hen. De leerkracht is er voor de kinderen, en niet omgekeerd. Een hele preek, op zijn ‘Johans‘, over vertrouwen, verantwoordelijkheid, het maken van fouten is niet zo erg als je maar uit leert, wat wij verwachten van hen, en voor ons zijn de kinderen belangrijker dan de leerkrachten. Gemeend of niet maar een leerkracht zei ons dat wij voortaan goede leerkrachten zouden zien en de rest sloot zich hierbij aan. Als Johan één ding van zijn Don Bosco verleden heeft geleerd is een mens, een kind moet je zoveel mogelijk kansen geven, telkens weer opnieuw. Ook hier dus. In de namiddag moest er voor ons een belangrijke vergadering plaatsvinden omtrent het aanmaken van bakstenen. Maar door allerlei misverstanden kon de vergadering niet doorgaan.

Bezoek
Wij lieten onze leerkrachten wat gerust tijdens de week, maar op vrijdag gingen wij naar Sitima met een wat vreemde bezoeker bij ons. Even uitleggen: door het vele bouwen hebben wij veel hout nodig voor deuren maar vooral voor het dak en zoldering. Zo belanden wij uiteindelijk bij een groothandel hout: WICO (Wood Industrial Corporation). De plaatselijke baas, heel toegankelijk voor ons, gaf ons vrij snel 10% korting. Ook omdat wij erbij zegden dat wij een kleuterschool begeleidden. ‘Ik wil jullie project eens zien!’ was zijn antwoord. Het was de eerste keer dat een Malawiër interesse toonde om ons project te bezoeken. En nu vrijdag hadden wij afgesproken met hem. Wij kwamen een kwartiertje na de start van de lessen aan. Er waren iets minder kinderen dan normaal (140). Maar de kinderen waren verdeeld in zeven groepen en elke leerkracht had een groep. Eén leerkracht was afwezig. Nog nooit hadden wij onze leerkrachten zo goed bezig gezien. Wel konden zij in hun keuze van activiteiten meer verschillende accenten gelegd hebben, maar de werkwijze is zoals wij het willen. Na 15 à 20’ veranderden de leerlingen van leerkracht en zo werd er een 1u30 gewerkt. Prima, na een korte pauze kwamen de leerlingen terug binnen en zongen zij en dansten zij gedurende een klein half uurtje. Hartverwarmend. Ook onze bezoeker was onder de indruk. Nochtans hadden wij onze leerkrachten niet ingelicht dat wij een bezoeker zouden meebrengen, zelfs onze komst was voor hen onzeker. Ondertussen waren de kokkinnen druk doende met het bereiden van eten: nsima, rode bonen en een groene groente met wat tomaat. U gelooft het niet maar onze belangrijkste kokkin (omdat haar huis ook als opslagplaats wordt gebruikt) begon tegen onze brave man (hij had zichzelf voorgesteld in Chichewa) dat zij heel veel problemen hadden om brandhout te vinden. En ja, hij wil ons aan brandhout helpen. Wij konden geen geschiktere man op de kop tikken. Het was ook de eerste keer dat wij hoorden dat zij een tekort aan brandhout hadden. En het is voor de eerste keer dat een Malawiër ons daadwerkelijk gaat helpen. Die kinderen stelen je hart door hun spontaneïteit, hun felheid, hun volgzaamheid als je ze wat aandacht schenkt. Een normaal mens is daar niet tegen opgewassen, zeker als ze in groep beginnen te zingen en te dansen. Zelden zijn wij gelukkiger teruggekeerd van ons schooltje. De tegenstelling tussen begin van de week en het einde kon niet groter zijn. Kansen geven helpt, en nu deze positieve energie koesteren voor de momenten dat het weer eens tegenvalt.

Voetbal in Sitima
Uiteindelijk hebben wij ook twee helpers gekregen voor onze voetbalaspiraties. Het valt wat tegen.Het zijn twee van onze mannelijke leerkrachten. De CBO aarzelde om terug twee leerkrachten aan te stellen omdat zij meerdere mensen de kans willen geven iets te doen en zo iets bij te verdienen (een goed principe). Maar niemand anders durfde het blijkbaar aan. Wij willen in de eerste plaats een vrouwenploeg oprichten. Dat brengt extra problemen mee. Jonge meisjes worden al heel snel ingezet in het huishouden. Zeker als er jongere kinderen zijn, moeten zij voor die jongeren zorgen. Je ziet dan mooie(?) taferelen. Jonge meisjes van 9, 10 jaar komen naar het voetbalveld met een kind van 2 of 3 jaar op de rug. Zij proberen het kind ergens bij iemand anders neer te zetten en voegen zich dan bij de groep voetballende kinderen. Maar dikwijls gebeurt het dat het kind van 3 begint te wenen en dan moeten onze moeders in spe de groep verlaten.

Een bewogen week en tot volgende week
Groetjes van Mieke en Johan, langzaam herstellend van (waarschijnlijk) Amoebiasis