week 18

Week 18: Zomba 16 maart 2007

Van het één komt het ander

Een verrassende afloop?

Tijdens week 16 verhaalden wij over ‘a house to let’, wat vreemd genoeg (althans voor de verslaggever) wil zeggen ‘huis te huur’. Een ander huis huren was in ieder geval niet onze eerste opzet, wij opteren eerder voor een huis te kopen, en wij waren best tevreden over de prijs/kwaliteit van ons huurhuis. De afloop is in mineur verlopen. Wij hebben een tijdje wat over en weer getelefoneerd. Het eigenaardige was dat wij eerst een prijs moesten zeggen. Wij openden laag, omdat dat tactisch het beste is zeker, maar ook omdat wij (en dan vooral de verslaggever) niet veel voelde voor de woonst in zijn geheel. De grootste kwaliteit van het huis was zijn bijna perfecte uitrusting (vooral woonkamer en keuken hadden de laatste snufjes van de moderne techniek in huis) en zijn zicht op de vallei. Maar uiteindelijk zijn de onderhandelingen gestopt door het domme feit dat ons telefoon netwerk tien dagen heeft plat gelegen wegens een brand.Maar intussen hadden wij de smaak te pakken…

Een blanke predikant vertelde ons dat zijn congregatie een huis te koop aanbood. Wij daar naartoe en het gaf ons een goed idee wat de prijzen zijn in Malawi. Het huis en tuin waren pikfijn in orde, alleen de ligging viel tegen, te dicht bij de hoofdbaan en laag gelegen, al is dat goed voor een weeshuis. Ondertussen hadden wij de plaatselijke winkelier aangesproken dat wij naar een huis ‘for sale’ zochten. Hij gaf ons eerst een adres van een Indiër. Naast ‘Peters Lodge’, ja dat wisten wij zijn en het was maar een klein halfuurtje stappen. ‘Een huis’ was wat zacht uitgedrukt. Het was complex vol gebouwen. Meer stenen dan open ruimte. Het vergezicht was voor deze omgeving heel pover. Een oud koppel hield de wacht en kon geen woord Engels. Toch even onze ronde gedaan. Buiten was het niet te goed onderhouden maar binnen in de huizen leek er een zee van ruimte en er stonden warempel twee dergelijke huizen van elk een 300 à 400 m² groot, met tussenin een grote loods van nog eens een 200m². De prijs? Daar wisten zij niets van. Een vrouw die toevallig voorbij kwam vertelde iets van een 10 miljoen kwatcha wat naar onze maatstaven heel weinig zou zijn.

Onze kennis van Chichewa boven gehaald. ‘Kunnen wij het huis binnenin zien’. ‘Neen, zij hebben geen sleutel’. ‘Waar woont de eigenaar?’.‘De eigenaar woont in Lilongwe’. Wij kunnen de sleutel vinden bij een Indiër die werkt in de Zomba town in de IMCO shop. ‘Thanks, zikomo’.

Inderdaad, wij konden met die Indiër een afspraak maken. Op zondag in de namiddag. De Indiër was even stipt als wij en wij kwamen samen aan bij de woning. Zijn eerste vraag leek nogal vreemd. Willen jullie de beide woningen zien? Ja, natuurlijk; maar achteraf bleek dat qua afwerking het eerste huis heel wat meer te bieden had dan het tweede huis. Ja, die eerste woonst was fantastisch. Het had een mengeling van oosterse en islamitische invloeden. Via een ruim (zeker 80m²) overdekt terras kom je in een brede gang waar er een kindertractor, een kinderfiets en meer dergelijke stonden. En inderdaad de gang was breed en lang genoeg voor dergelijk speelgoed.

Langs de ene kant een heel ruime woonkamer voor de heren met een groot TV scherm, heel wat rand apparatuur, een hometrainer, een zetel, een paar oefenmatten voor Yoga of zo. Al bij al weinig meubels voor een dergelijke woonkamer. Misschien had de eigenaar al wat spullen er uit genomen. Aan de ander kant van de gang een kleinere woonkamer voor de vrouwen met een zes, zeven vrij zware clubzetels. De brede gang eindigde in een t-vorm, met links en rechts 5 slaapkamers in totaal. De twee grootste en belangrijkste slaapkamers met telkens een badkamer waren op slot. De drie andere waren kinderslaapkamers en rond een derde badkamer gevestigd. Tussen de slaapkamers lag de hoofdkeuken die uitgaf op een overdek terras waar er nog eens een kleinere keuken was geïnstalleerd. Maar het bijzondere van het huis was zijn afwerking. Schitterende zolderingen, vloeren, muren, luchters, glazen tafels enz…Idyllisch, feeëriek ….

Het ander huis was ongeveer even groot en de schikking was ongeveer dezelfde maar de afwerking was veel, veel eenvoudiger. Mieke was niet zo geïnteresseerd in het huis maar eerder in een paar kasten, tafels, zetels en keukenapparatuur.

Voor mij was het huis heel bruikbaar voor de plannen die in ons achterhoofd broeden. Het huis heeft wel het grote nadeel dat het vrij moeilijk te bereiken is. En onze plannen zijn in feite nog te vaag om een dergelijke aankoop te verrechtvaardigen. Temeer omdat wij ondertussen nog een ander ‘huis te koop’ hadden bezocht. Het is heel recent gebouwd, drie jaar oud, mooie grote kamers veel soberder afgewerkt dan bij de Indiër maar de schikking leek heel goed met een ruime keuken, een grote eetplaats en dito leefruimte. Deze twee laatste kamers, samen 80m², hebben één wand volledig in glas en dat geeft uit op een mooi panoramisch zicht. De vier ruime slaapkamers met telkens een badkamer biedt ook mogelijkheden om mensen die ons willen bezoeken een mooie slaapgelegenheid te geven. De tuin is niet zo groot (ik schat de totale grootte op een 40 are) maar speciaal en minder praktisch door meerdere heel grote rotsblokken. Dit huis heeft én de ruimte én de tuin met een mooi zicht. De prijs is dezelfde als de prijs van het huis van de congregatie. Dit huis genoot dan duidelijk onze voorkeur. Wij zijn de onderhandelingen gestart met de eigenaars. Afwachten dus wat het wordt.

Zo zetten wij weeral een stap om onze plannen te realiseren.

Wordt ongetwijfeld gevolgd.

Mieke en Johan (de verslaggever)