Dagboek week 35: van maandag 15 oktober tot zondag 21 oktober 2007

Vooreerst een gelukkige verjaardag wensen aan Filip en Frederic, twee zondagskinderen die verjaren op 21 oktober.

Alleen maar goed nieuws, het blijft duren.

Op maandag 15 oktober (de geboortedatum van Mieke’s eerste kind, 29 jaar geleden) is men begonnen met de bouw van een nieuw ‘nursery centre’ in Sitima. Het moest allemaal wat snel gaan omdat het regenseizoen voor de deur staat. Het oude gebouw lekte en als het regent (en het kan hier hevig regenen) zijn de kinderen niet meer beschut tegen de regen. De week ervoor, op woensdag zijn wij naar Sitima gereden met Grace (zie week 34). Ik heb Grace , onze bedrijvigste Malawese kracht, in dat artikel wat te hard aangepakt. Iets te veel Koen Meulenaere gelezen, denk ik.

Wij moesten zelf vlug een schets maken van hoe wij het gebouw zagen. Je kijkt wat vreemd op als men met zo een vraag komt. Maar goed. Zoals afgesproken zouden wij op dinsdag 16 oktober Sitima opnieuw gaan bezoeken maar dit maal op eigen kracht dat wil zeggen ‘te voet’. Dat is een vrij zware tocht, eerst naar het dal en dan 13 km vlak naar Sitima maar de vorige keer stond er een priemende zon hoog, heel hoog aan de hemel. De zon staat op noen loodrecht op ons. Wij toveren geen schaduw meer op de grond. Vijf liter water, wat snoepjes, drie appels, een paraplu dat alles in de rugzak en dit voor een voettocht van zes uur de rustperiodes inbegrepen, met tussenin een bezoek van een goed uurtje aan ons project. Wij op stap en ja hoor… sinds wij terug zijn in Malawi op 8 augustus hadden wij nog geen druppel regen gezien maar nu viel er een lichte regen. Het zou onze heentocht makkelijker maken, al stopte de regen halverwege onze route. Iets later vertrokken dan gepland maar na goed 2u30 ter plekke (wij hebben een kortere weg gevonden)

De eerste rijen stenen waren al gelegd. Wij zagen duidelijk de contouren van het door ons getekende plan. Nooit gedacht dat zoiets nog zou gebeuren. De bouwheer, de ‘chief’ en enkele sterk gespierde metsers stonden op het werf. Prachtig beeld.

Vorige week kon je lezen dat het optrekken van de muren ons geen frank, geen Kwatcha zou kosten maar nu vroegen zij 8 € om een plastiek zeil te kopen om het grondwater tegen te houden. Graag betaald, natuurlijk.

De peuters waren juist begonnen met eten. Zij zitten in het oud gebouw nog. Eerst dacht men dat gebouw af te breken om op die plaats het nieuwe te zetten. Maar wij hebben hen gezegd, gevraagd, dat zij dat huis beter laten staan en mits het dak wat te herstellen wij er een kippenkwekerij willen van maken. En de kinderen hebben in afwachting van het nieuwe huis nu toch ook nog een plaats waar zij kunnen schuilen. Hun eten zag er smakelijk uit en wij hebben even geproefd: nsima met bonen in een sausje. Ik had zin in een kleine portie maar wou het niet vragen.

De leraar had een extra spelletje bedacht met de hulp van ‘onze’ (van een zus) wasco en een schriftje dat wij de vorige keer achtergelaten hadden. Als dank delen wij nog een snoepje uit en zetten ons terug op stap. Iets minder moe dan bij onze vorige tocht (het was ook een kleine drie km korter) komen wij aan in de blakende zon. Maar blijkbaar had het op het plateau heel hevig geregend.

Twee dagen later hebben wij met Grace de hele bouw nog eens doorgenomen: het dak, de betonnen vloer (nu is het een aarde vloer), de muren beplakken, ramen met glas (of gewoon een betonnen bescherming met tekening als verluchting in) en deuren inzetten, een huifel met betonnen grond. Dit zal wel wat kosten al is de eindrekening minder zal zijn dan wij gedacht hadden. En de kinderen zullen toch wat beter en vooral hygiënischer zitten.

Als opschrift op het huis komt: ‘ You have to love your country’. Wij hopen dat uit deze groep kinderen enkelen universitaire studies zullen afmaken. Deze bekwame mannen of vrouwen hebben dan de neiging om het land te verlaten om hun geluk in UK of USA te gaan beproeven, en meestal met succes maar voor hun land is dat nefast, daarom…

Tot volgende week met meer nieuws over Sitima waarschijnlijk gaan wij op dinsdag 23 oktober nog eens te voet naar Sitima maar daar berichten wij jullie (je?) later over.

Veel liefs uit Zomba

Mieke en Johan