In memoriam

Vooreerst een woord voor de familie van Eddy De Vuyst, voorzitter van S.K. Oetingen, en voor de mensen van de voetbalclub die dicht bij hun voorzitter stonden.
Ik kon het niet geloven, waanzinnig nieuws was het. De plotse dood van een jong monument heeft mij diep getroffen. Ik wil de familie en de mensen dicht bij Eddy mijn christelijke deelneming betuigen.
Eddy was zowel fysiek als mentaal één blok graniet. Hij was mijn kapitein in het laatste seizoen dat ik trainer was bij S.K. Oetingen. Wij hadden bijna een perfecte samenwerking, en dat was meer zijn verdienste dan de mijne: voor een trainer een gedroomde kapitein. Hij moet dan ook een perfecte voorzitter geweest zijn.
Hij zal een enorme leegte achterlaten bij familie en vrienden. Dat hij in vrede ruste!

Een vrouw, in volle bloei van haar leven, beslist er uit te stappen, en laat echtgenoot en twee kinderen verloren achter, een man van de zelfde leeftijd die zich fataal verslikt in een stuk vlees, midden een groot feest omringd door al zijn geliefden,
En in Malawi sterft een vijf maanden oude baby, na één dag ziekte, een kindje van ons project, Mijn God, waar zijt Gij?
Ik voel mij niet goed, geprikkeld, zin en onzin van het leven woelen in mijn hoofd. Wat is nog belangrijk?
Hier moeten Mieke en ik met honderd kleine dingen bezig zijn, het is heel druk, maar het wil niet vlotten, er blijft een vreemd gevoel hangen.
Straks probeer ik een nieuwe start te nemen
Lieve lezer, tot volgende week

Mieke en Johan, de verslaggever.