johan en mieke in malawi

15.12.08

verhuisd

Beste allemaal,

Deze blog is vanaf vandaag verhuisd naar:

yocevim.wordpress.com

De blogmaster

8.12.08

boekhouding

Wij hebben van de grote vakantie gebruik gemaakt om onze boekhouding op te stellen.
Wij hebben de eerste onkosten in april 2007 gemaakt. Dit houdt in dat wij al in het derde boekhoudkundig jaar zitten. Zo kunnen wij al een zekere evolutie bespreken.
Het eerster boekjaar (van april 2007 tot juni 2007) is verwaarloosbaar. Wij lieten ons toen leiden door plaatselijke mensen. Terecht want wij waren nieuw en wij moesten leergeld betalen. Maar al snel zagen wij dat zij verkeerd bezig waren. De leden van onze vereniging, YOCE, hebben veel geld gespendeerd dat niet rechtstreeks naar ons project ging.
Wij wezen hen er op dat zij meer dan 50% van het budget opsoupeerden aan verplaatsingen, vergadering, eten en drinken, papier.
Wij waren eind april tot begin augustus in België.
Na onze terugkomst vroegen zij of zij een enquête mochten houden om de noden en behoeften goed te kennen om zo een degelijk actieplan op te stellen. Mieke en vooral Johan heeft zich met hand en tand verzet maar Mieke vond dat wij hen een kans moesten geven. Theoretisch klopte hun verhaal wel maar of het efficiënt zou zijn daar waren wij niet van overtuigd. Tegen onze overtuiging in gaven wij toe, eerder voor de lieve vrede dan uit goed vinden.
Het heeft meer dan 300 euro gekost en het heeft zo goed als niets opgeleverd. Of misschien was de les die wij er uitgetrokken hebben veel meer dan 300 euro waard: zelf de touwtjes strak in handen nemen. Het is ook zo dat je in bepaalde situaties mensen bewust fouten onder controle moet laten begaan om uw medewerkers te kunnen overtuigen van hun ongelijk. Met de Malawiërs moesten wij ook meer geduld hebben. Uiteindelijk hebben wij er één nuttige werkkracht aan overgehouden en misschien kunnen wij later er nog één of twee recupereren. Zij stonden verbaasd hoe profijtig wij werkten. Op alles trachten wij te besparen dat niet rechtstreeks zijn nut had voor onze kinderen. Voor hen die al enige ervaringen hadden met werken voor een NGO, was dit totaal nieuw.
Sedertdien hebben wij heel efficiënt gewerkt. Sommige leden werden sporadisch aangesproken voor speciale opdrachten.
En nu zien wij dat voor het boekjaar 2008/2009 bijna 45 % rechtstreeks naar de kinderen gaat onder de vorm van voedsel (32%), kledij en speelgoed (10%) , en hygiënische verzorging (1%).
De lonen (10%) van de leerkrachten, de kokkinnen en de huishoudsters kunnen wij ook beschouwen als een rechtstreekse hulp voor de kinderen.
De gebouwen (18% gaat naar bouwmateriaal) worden ook opgetrokken voor de kinderen. Als wij dan nog de kosten voor het didactisch speelgoed erbij nemen dan kunnen wij zeggen dat meer dan 70% zo goed als rechtstreeks naar de kinderen gaat.
Transport (24%) is de zwaarste kost die niet rechtstreeks naar de kinderen gaat. Samen met de administratieve kosten is dat een kleine 30% procent.
Eens de bouw af zal zijn, zullen ook de transportkosten dalen .
Wat wel tot nadenken stemt is de verhouding van lonen van ons personeel (14 leden) tot de totale kosten, net geen 10 %. Wij betalen geen echte lonen, wij geven aan de 'vrijwilligers' een soort vergoeding.
En hier dachten onze leden van YOCE een belangrijke rol te kunnen spelen onder de vorm van een goed betaalde job. Maar wij hadden ons lesje geleerd en hebben gedacht dat wij zelf dit ook konden en zonder een (goed) salaris.
De metsers en de schrijnwerkers en andere helpers krijgen een volwaardig loon.
Administratie is tot 5% teruggebracht dat is werkelijk een minimum en dat zal zeker stijgen in de toekomst maar het is de bedoeling het zo laag mogelijk te houden.
Gezondheid scoort het laagst (1%) dat is een vingerwijzing dat wij daar toch meer aandacht moeten aan schenken. De preventie tegen tandbederf staat hoog op ons verlanglijstje maar wij weten niet zo goed hoe eraan te beginnen. Koop je voor ieder kind een tandenborstel, een tube tandpasta? Hou je die in school? Wie vind zijn/haar borstel terug? Meegeven naar huis is ook niet zo evident. Zijn er in Malawi tandenborstel speciaal voor kleuters?
Maar ook de dokter die met ons een contract afsloot heeft zich nog niet present gemeld. Wij hopen dat zijn consultatieruime af zal zijn na de vakantie.


Als wij de cijfers eens goed bekijken dan komen enkele feiten duidelijk naar voor:

7.12.08

Jaargang 2 week 35: van zaterdag 29 november tot vrijdag 5 december 2008

De vakantie is al halverwege en wij hebben nog geen dag stilgezeten. Zo goed als alle dagen gaan wij naar Sitima. Het is nodig want weeral hadden zij een deur vergeten= een te vlugge interpretatie ondanks dat het duidelijk op het plan stond. Dus met de glimlach breken zij voor de tweede maal een muur af. Het probleem is dat zij eerst de fundering steken en dat neemt enige tijd in beslag en daarop kunnen wij niet zien of zij een deur voorzien. Maar eens de fundering er is, gaat het snel met vier metsers en drie dieners. Wij komen in de voormiddag aan en de muur waar zij aan bezig zijn is dan een meter hoog en soms zonder de nodige deur…

Zondag 30 november: weer geen internet
Een maandabonnement voor internet in huis konden wij al een tijdje niet meer nemen, maar wij konden wel internetten met ’units’, niet zo leuk maar toch gemakkelijker dan naar het internetcafé te moeten. Maar nu is onze telefoonlijn beschadigd of gesaboteerd zodat er weer geen internet in huis meer is. Dus weer als vanouds naar het internetcafé. Zien hoelang het nu duurt eer wij terug verbinding in huis hebben.

Maandag 1 december: met de fiets naar Sitima
Het is toch altijd een belevenis, waar wij intens van genieten. Omdat het zeer warm is, besloten wij tot groot genoegen van Mieke, om traag te fietsen. Zo geniet je nog meer, beweert zij. Al is het voor Johan, als gewezen leraar lichamelijke opleiding, niet altijd gemakkelijk om de tijd te vergeten. Ook vandaag trappen wij in de boter als wij naar Sitima rijden. Is het de wind, de frisse inspanning of het feit dat het naast de steile afdalingen het misschien constant licht bergaf is? Na een drie kwartier rustig rijden (14 km) zijn wij in Sitima. Daar kijken wij de vorderingen van de bouw goed na, trakteren wij de metsers, dieners en Agnes meestal met een soort ’oliebol’, minder vettig maar koud en zonder bloemsuiker. Wij nemen er ook eentje voor ons twee omdat wij weten dat de terugtocht extra energie vergt. Zij kijken met grote ogen dat wij onze oliebol samen opeten, ieder om beurt neemt een hap. Het eten van zo een oliebol maakt voor hen van onze komst een feest. Dan babbelen wij nog een beetje met de toezichtster, Agnes. Dat is heel leuk voor ons omdat zij ook een beetje over haar dagelijks leven vertelt.
Onder weg is het een en al een blijde intrede. Wuiven, groeten, knikken, een glimlach, elke keer opnieuw. Altijd is er veel volk langs de straat, voor hun huizen of onderweg, fietsers, voetgangers, het goedkoopste transport, de vrouwen meestal met een kind op de rug en een lading op hun hoofd. Daardoor gaan vrouwen hier heel sierlijk. Vooral de kinderen roepen ons steevast na. ‘Mzungu, mzungu‘, en ze lopen naar de straat om ons van dichtbij te zien, ook al passeren wij hier bijna iedere dag.
Het landschap is prachtig, soms zie je ons Zomba Plateau heel duidelijk, dan weer ligt het plateau in de wolken, aan de andere kant zie je het eiland met een vorm van een liggende olifant, het Chisi eiland, dan weer kunnen wij de hoogste top van Malawi zien, de Mulanje. De geuren en de kleuren, de wind en de zon, de traagheid der dingen, de geluiden en de stilte, wij genieten van de vele indrukken. Dichter bij Sitima roepen veel kinderen ‘Sweedeo‘, en dat sedert wij eens een aflevering van Tik Tak hebben gegeven met de ‘video’ in Sitima. Onze kinderen moeten iets verteld hebben van video en degenen die het niet gezien hebben kunnen zich daar waarschijnlijk niets bij voorstellen en wij worden ook geassocieerd met snoepjes omdat wij soms ’sweeties’ uitdelen. Die twee bij elkaar wordt het dan: sweedeo. De terugweg wordt heel traag afgewerkt, op de laatste helling is het weer lekker zweten geblazen. Het is misschien de warmste dag van het jaar. Na meer dan een uur en een kwartier zijn wij terug thuis.

Het verslag van ons boekhouding (al is het af) is voor een van de volgende weken.

Tot volgende week

1.12.08

Jaargang 2 week 34: van zaterdag 22 november tot vrijdag 28 november 2008

Oma Mieke kon vorige week haar niet inhouden om haar kleinkind, Hannah, een dag te vroeg haar een gelukkige eerste verjaardag te wensen. Ook Johan sluit zich heel graag aan om Hannah een gelukkige verjaardag te wensen.

Zaterdag 22 november:Prijsafspraken en aanstellen nieuwe personeelsleden
De CBO hadden wij de opdracht gegeven om een aantal bouwheren te zoeken. De leden van CBO vroegen zich af of er ook geen nachtwakers moesten aangesteld worden en iemand om overdag het materiaal in het oog te houden. Wij maakten kennis met drie bouwheren; wij waren blij dat Mitembo er bij was. Hij had de eerste twee klassen mogen bouwen en van uit de CBO was er tegenstand om hem opnieuw aan te nemen, niet omdat hij zijn werk niet goed had gedaan of omdat hij te duur was maar gewoon omdat er nog heel wat bouwheren in de andere gemeenten waren en zij moesten nu de kans krijgen om hun boterham te verdienen. Wij antwoordden dat wij daar begrip voor hadden maar dat zij er toch moesten op toezien dat het goeie en niet te dure bouwheren waren. Vandaag moesten wij een prijsovereenkomst opstellen, ook al waren zij al een week bezig met de grondwerken. Wij kwamen al snel tot een akkoord. Op onze prijs deden zij er eerst drie kwart bij en wij stelden dat wij akkoord gingen met een vermeerdering van een vierde. ‘Ok‘, was hun antwoord, ‘het is toch voor onze gemeenschap‘. Daarna moesten wij beslissen of wij een of twee nachtwakers nodig hadden en of wij een toezichter zouden aanstellen. Er dienden zich twee nachtwakers aan. Wij beslisten al snel hen elk een halve job te geven. Als je twee nachtwakers tegelijk te werk stelt, heb je nog een derde nodig omdat zij geen zeven dagen op zeven kunnen werken. In principe hoefde er voor ons geen nachtwakers aangesteld te worden maar het kan nooit kwaad en wij zorgen voor een stukje werkgelegenheid. Ook hier snel een akkoord over de prijs. De kandidaat voor het toezicht over dag was een jonge door ons gekende vrouw,(19), de dochter van onze schrijnwerker. Zij zat in haar laatste jaar middelbaar onderwijs en wachtte op het resultaat van haar examens. Zij was wel moeilijk te peilen. Haar Engels vlotte niet ondanks haar studies. Maar later bleek dat het alleen faalangst was. Na haar aanstelling konden wij vlot en leuk praten met haar. Zij heeft vele vragen te stellen. En dikwijls gaat het over wetenschappelijke benadering van de dingen: hoe zit elektriciteit in elkaar? Witte bloedcellen kun je dat zien? Enz.. Wij herbeleven onze basiscursus wetenschappen.

Woensdag 26 november: bezoek leerkrachten
De leerkrachten hadden zichzelf uitgenodigd om op 26 november ons te vereren met een bezoek. Maar geen bezoek leerkrachten. Een stergeval in de familie van een van de leerkrachten heeft het bezoek van de leerkrachten bij ons thuis in Zomba uitgesteld.

Donderdag 27 november: de bouwwerken
De bouwwerken schieten goed op. Wij zijn tevreden met het resultaat. Al zijn de afmetingen iets minder nauwkeurig dan wij op het plan zetten en wij wensten. De slaapzaal, bijvoorbeeld, valt wat klein uit, maar wij hebben een kleine aanpassing gedaan. In het dokterskabinet voorzien wij nu ook een toilet en een douche zodat het dokterskabinet ook als slaapzaal kan ingericht worden. Wij moeten de werken van kort bij volgen. Tot twee maal toe hebben zij een deur vergeten. Eenmaal hebben wij de plannen aangepast door een tweede deur te laten vallen zodat er wat extra ruimte vrijkomt. De symmetrie is wat gedeukt maar het kan. Bij de tweede deur die zij vergaten, hebben wij onverbiddelijk gevraagd om de muur af te breken. Twee ruime klaslokalen (7,5 op 8) hebben een gemeenschappelijke ‘storeroom’ van 6 op 2,5 gekregen. Ook hier na een aanpassing omdat de afmetingen met ons plan niet klopten.

Vrijdag 28 november: boekhouding
Tijdens deze rustige periode hebben wij gebruik gemaakt om onze boekhouding op punt te zetten. Volgende week zullen wij in detail onze uitgaven en inkomsten bespreken. Zodat onze lezer een beeld heeft hoe wij werken.
Tot volgende week