week 3

Voor het eerst heb ik de bijwerkingen van Lariam (antimalaria) ondervonden. Lariam staat bekend voor zijn doeltreffendheid (95%), zijn gemak van gebruik (slechts 1 maal per week een tablet) en zijn redelijke prijs. Het grote nadeel van Lariam is dat men last kan hebben van nevenverschijnselen.De symptomen gingen van duizeligheid, onwennige maag enz.. tot een algemeen gevoel van malaise.
Ik was in de vroege ochtend gaan lopen en had hierbij heel wat vocht verloren wat niet abnormaal is als men weet dat om 8 uur er al een temperatuur was van 30 °. Thuis heb ik dan een tablet genomen en eens goed gedronken maar waarschijnlijk niet voldoende om mijn vochtbalans terug in evenwicht te brengen. De gevolgen kwamen dan ook vrij snel. Pas na het drinken van vele glazen water, herstelde ik zelf ook vlug. Het is weeral een les die ik geleerd heb.

Zoals reeds gezegd is hier de grote vakantie begonnen. Sinds enkele jaren hebben ze dit systeem ingevoerd in Malawi omdat ze dit praktischer vonden. Zo bestrijkt een schooljaar steeds een kalenderjaar en zijn de kinderen tevens beschikbaar als het regenseizoen begint. Nu dus. Er zijn hier al enkele hevige onweders geweest, afgewisseld met dagen van heel hoge temperatuur. Na een dergelijk onweer is iedereen die maar een lapje grond bezit bezig met eerst het veld te bewerken en daarna met het planten van maïs. Dat de kinderen hierbij welkom zijn hoeft niet gezegd te worden. Toen wij vanochtend (zaterdag) opstonden (rond 5u30) was Rufina, haar man, vader en kinderen al het veld aan het bewerken dat voor ons terras ligt. Dit stuk grond, dat tot onze woning behoort, hebben wij aan hen ter beschikking gesteld zodat zij over extra maïs kunnen beschikken.

Vandaag zijn we gaan kennismaken met de ouders van de kinderen aan wie Johan wat les geeft. Deze voormiddag kwamen drie zusjes langs. Wij vonden dit een goed moment om met hun ouders contact te nemen. Zij wonen net achter ons huis (20m).
Heel lieve mensen en veel te onderdanig. Het gebouw is zo'n 10-12 meter lang en dit is dan nog eens in 6 woninkjes onderverdeeld. In totaal wonen er dus 5 gezinnen in met gemiddeld 3 - 4 kinderen. We overdenken nu hoe we hen best kunnen helpen.
Achter hun woning staat de woning voor Rufina, haar man en drie kinderen. Omdat zij voor ons komen werken kunnen zij een gelijkaardige woning voor hen alleen hebben omdat de huur door ons wordt betaald, zoals ook alle andere kosten als water enz.

Ondertussen is het probleem van onze terrastafel (was een kartonnen doos, nee, niet de roman van Tom Lannoye) en spiegel opgelost. Ik geloof dat Ine en Wim onze weblog hebben gelezen want op een dag stond er een salontafel en een spiegel op ons terras. Toen wij thuis kwamen was het alsof Sinterklaas geweest was. Wij hebben heel veel hulp gehad (en nog) van Wim en Ine. Wij zullen hen missen als zij terug naar België vliegen (voorzien voor de tweede helft van december).

Ik had al verschillende keren mensen met hout (boomstammen, takken) op hun hoofd zien passeren langs mijn huis maar nu is duidelijk hoe dit komt. Achter mijn huis vertrekt een paadje dat recht omhoog gaat naar de top van het plateau. Mensen hebben hier geen elektriciteit en dus voor het koken van hun eten maken zij gebruik van een houtvuurtje. De houthandel is hier dan ook een drukke bezigheid.
Men velt bomen die tegen en op het plateau staan en daarna wordt alles naar beneden gebracht en verkocht op de markt. Zo ook door de vader van deze kinderen. Dit is een zeer intensief werk.
Vanochtend kwam de vorige tuinman horen of ik al iemand had gevonden voor het onderhoud rond mijn huis. Helaas, de man van Rufina zal mijn tuin onderhouden. Hij leek me heel geschikt. Binnenkort zal ik geen gebrek aan fruit en groenten hebben want er staan hier heel wat grote fruitbomen in volle bloei: 2 perzikbomen, guava, avocado (voor Birgit en Koen), mango, papaya en enkele bananenbomen. In de moestuin: tomaten, bonen, erwten, sla, rode biet (heel lekker hier), ajuin, basilicum enz.
Thuis was ik gestopt met elke dag te koken maar hier kun je nergens zo goed eten als thuis. Dus ben ik weer aan de slag gegaan en nog veel meer dan dat. Zopas heerlijke aardbeienconfituur gemaakt en elke dag vers brood, gekneed en gebakken door onszelf.
Als de eetlust zal verminderen dan zal het niet zijn omdat de producten hier niet lekker zijn, integendeel, maar wel door de eentonigheid van het menu. Dus het is nog niet zeker dat Johan de nodige kilo's zal verliezen.
Volgende week zullen wij het hebben over onze eerste contacten met de plaatselijke overheid.

Lieve groeten
Johan en Mieke (verslaggeefster)

Week 2: 20 november 2006

Dat er ook een regenseizoen bestaat in Malawi en dat die al in november haar intrede durft maken, mochten wij deze week ondervinden.

Op sommige dagen was heel Zomba-plateau, en wij als flankbewoners dus ook, in de mist gehuld. Weg waren de mooie uitzichten, weg was ons prachtig zicht op Lake Chilwa.

In de plaats kregen wij veel malse regen, goed voor de Malawese landbouw en onze tuin maar een tegenvaller voor onze enige lakens die niet zijn droog geraakt. Voor deze nacht moeten wij naar alternatieven zoeken.

Onze lavabo heeft een afvoerprobleem. Vanuit Malawi House Corporation (MHC) hebben wij op een week tijd al drie maal het bezoek gehad van een pick-up (een auto met een open laadbak) met een volledige bemanning. Intussen heeft dit probleem voor een ander probleem gezorgd. Er is elders nog een lek ontdekt. Morgen komen zij nog eens langs, hopelijk de laatste keer.

Ons huis telt een living (8 op 4), een ruime keuken, een badkamer, een afzonderlijke WC , drie slaapkamers en twee overdekte terrassen.

Ons meubilair is in tegenstelling tot ons huis van beperkte aard. Wij hebben één tweepersoonsbed, een rieten tafel met zes stoelen, twee houten (strand)ligstoelen en wij hebben twee plastieken stoelen met armleuning bijgekocht omdat onze rieten stoelen te hard zaten. Als terrastafeltje (en daar eten wij bijna altijd) gebruiken wij de kartonnen verpakking van onze gekochte ijskast. Dat lijkt allemaal weinig en dat is het ook, maar als je altijd buiten leeft, valt het niet op.

Zelfs spiegels zijn er in dit huis niet te bespeuren. Maar ook dit lossen wij met de nodige humor op. Als wij willen weten hoe wij er uit zien, dan nemen wij vlug een digitale foto en kunnen wij zo de mankementen (veel) opsporen en (moeizaam) verbeteren.

De weg van ons huis naar Zomba centrum (5-tal km) is zo mooi dat de inspanning van het joggen (Mieke) of snelwandelen (Johan), ondanks het klimmen en dalen, de ijlere lucht en de warmte, een waar genoegen is. Een uurtje lopen in België komt overeen met een drie kwartuur zwoegen in Zomba.

Gisteren hebben Wim en Ine een hondenketting meegebracht vanuit Blantyre (het handelscentrum van Malawi) voor onze Galu (chichewa voor hond). Omdat Johan al geruime tijd out is, wordt Galu mijn loopmaatje. Ik ben benieuwd wie wie de berg zal moeten optrekken.

Wij hebben besloten voorlopig geen auto of fiets aan te schaffen. Om onze conditie op peil te houden, doen wij alles te voet. Dit is niet alleen gezond maar ook heel goedkoop.

Wij vergelijken ons bestaan hier met de film “Die Grosse Stille”. In deze film wordt het leven weergegeven van een Kartuizerorde, ergens op de bergflanken in Frankrijk.

Wij voelen hier dezelfde rust maar toch is het nooit stil. De vogels, het ruisen van de bomen, kinderstemmen in de verte, doorbreken de stilte. En de bergachtige omgeving versterkt nog die rust.

Sinds enkele dagen geeft Johan ‘les’ aan enkele Malawese kinderen uit de buurt.

Het begon met twee kinderen maar het ziet er naar uit dat het niet bij deze twee zal blijven.

De kinderen lopen in de voormiddag school.

Wij hoorden dat de grote vakantie nu ingaat tot half januari. Dus wij zien wel wat het wordt volgende weken.

Wij hebben al enkele schriftjes en potloden gekocht en er wordt al ijverig gerekend tijdens het lesuurtje ‘mathematics’.

Intussen studeren wij Chichewa uit de leerboeken van de derde lagere en de kinderen helpen ons voor de juiste uitspraak en (soms) vertaling.

Wij hebben geen idee hoe dit allemaal zal evolueren maar iedereen geniet blijkbaar van deze bijeenkomsten. Wij kregen gisteren al enkele aardappelen en twee mango’s uit de moestuin van de kinderen.

Tot volgende week met meer nieuws uit Zomba.

eerste nieuws Malawi

Hallo Buitenlanders,

Alles prima verlopen, goede vlucht, geen bagageproblemen, Wim en Ine (de Belgische dokter, zijn vrouw met hun kind Thomas) die ons stonden op te wachten in een luchthaven die ons meteen 100 jaar terug in de tijd katapulteerde. Toch even een sfeerbeeld geven omdat we er zelf zo van genoten hebben. Chileka is een heel kleine luchthaven waar de afstand van je vliegtuig tot de inkomhal maar enkele meters bedraagt. Omdat er een belangrijke “heilige” op onze vlucht zat stond het balkonnetje vol met in uniform geklede nonnekens en schoolkinderen en daartussen zagen we Wim en Ine met de kleine Thomas.

Ondanks het feit dat we toch wel moe waren van de reis, hebben we meteen een aantal noodzakelijke inkopen (ijskast, gasvuurtje, beetje eten…) gedaan in Blantyre en de pick-up van Wim is dan een ware zegen.

Het was al een stuk in de dag toen we nog aan de verhuis begonnen van enkele meubels en wat huishoudspullen die Wim wel kon missen. Gelukkig mochten we daarna aanschuiven voor een broodmaaltijd met soep bij hen thuis. Verhit en doodmoe zijn we als een blok in slaap gevallen.

Het is hier heerlijk opstaan.

Het uitzicht: we wonen op 600 m. hoogte met uitzicht over de vallei.

Het weer: stralende ochtendzon, veel bomen zodat we genoeg schaduw hebben om het aangenaam te houden en daarbij een zwoele wind.

Dat we elke ochtend ontbijten op ons terras met de verpakking van de ijskast als ons ontbijttafel wegens gebrek aan meubilair, kan hier ons humeur niet kapot krijgen en intussen zorgen de vele kleurrijke vogels en een hoop kuikens en kippen uit de buurt voor wat gezelschap.

Omdat we zonder auto of ander vervoer zitten moeten we alles te voet doen. We hebben dat gisteren eens uitgeprobeerd en we doen er precies een uur over om tot in Zomba centrum te geraken. Lekker dalend bij het heengaan en zwoegend bergop in de terugweg. Het had beter andersom geweest. Maar de kronkelende weg en de mooie uitzichten maken alles goed.

Gelukkig is er een ministalletje met wat eitjes, tomaten, rijst enz… op zo’n 400 m van ons vandaan zodat we altijd iets binnen bereik hebben om onze magen te vullen.

Vandaag (vrijdag 10/11) is Rouffina (huishoudhulp) voor de eerste keer geweest. In afspraak met Wim en Ine delen we hun huispersoneel tot half december, wat voor hen en voor ons een goede afspraak is. Vanaf half december zal Rouffina met haar man en kinderen bij ons komen wonen. Voor de nachten zijn er twee bewakers die we een beetje in het oog aan het houden zijn tijdens de nacht, want ze mogen niet slapen. Gelukkig is Johan een slechte slaper zodat hij hen af en toe eens kan verrassen.

Seffens komt Wim ons oppikken en gaan we uit eten in Masongola, het “betere” restaurantje in Zomba om hem te bedanken voor al zijn moeite.

Onze kalender is de enige versiering aan de wanden van ons huis, maar zeer leuk.

Ziezo dat was onze eerste mail vanuit Zomba

Hopelijk vergaat het jullie even goed.

Dikke knuffel van Johan en Mieke (de verslaggeefster)

NB: wij kunnen onze mails nakijken als wij in Zomba naar het internetcafé gaan (dus niet alle dagen).

Onze telefoonnummer is (zonder de Malawese prefixen) 09633189

zonnebloempje wuift uit

Een eerste post van een gastschrijfster die zelf haar (loop)blog in geen maanden meer heeft onderhouden...

Moeke is dus ongeveer 7764 kilometer verderop. Broer W, lief K en ik zijn hen gaan uitzwaaien in Zaventem. Met 3 kilo overgewicht en veel te grote tassen handbagage zijn ze al minstens heelhuids in Johannesburg geraakt. Johan was wel al een jas armer - de vinder op de trein in Brussel kan er maar blij mee zijn (en met de chips, het brood en de cola die er in zaten ook). Gelukkig zaten er geen paspoorten, vliegtickets of geld in de jas. Het zou nogal een start zijn geweest...

Het ga jullie goed in Malawi!